Stara Wieś to najstarsza dzielnica Raciborza. Jej nazwa pochodzi od tego, że sama wieś powstała wcześniej od Raciborza. Stara Wieś przez stulecia była odrębną wsią, dużą i bogatą. W starych dokumentach nazywano ją antiqua villa, a wcześniej villa apud Ecclesiam S. Nicolai, czyli Stara wieś albo wieś przy kościele św. Mikołaja.
Ulice
Na Starej Wsi znajduje się 23 ulic:
- pl. Bohaterów Westerplatte
- Cegielniana
- Fojcika
- Gamowska
- Gdyńska
- Głubczycka
- Kopernika
- Kościelna
- Kozielska
- Leśmiana
- Londzina
- Pl. Kościelny
- Ligonia
- Mariańska
- Michejdy
- Mikołaja
- Piotrowska
- Rzeczna
- Spółdzielcza
- Starowiejska
- Śląska
- Toruńska
- Towarzystwa Gimnastycznego
Edukacja
Jedyną szkołą znajdującą się na Starej Wśi jest Zespół Szkół Ogólnokształcących Mistrzostwa Sportowego w Raciborzu.
Powstała na początku XX w. Od lat 70. szkoła zaczęła się skupiać na wczesnym wychowaniu fizycznym. Uczniowie tej szkoły mają wiele osiągnięć, głównie w pływaniu i lekkoatletyce. Pomaga im w tym sala gimnastyczna, kryta pływalnia i nowoczesna hala sportowa, które są obiektami tej placówki. Poza tym są tam jeszcze klasy o profilach tj.: piłka nożna, zapasy oraz klasa mpod patronatem służb mundurowych. Szkoła oferuje także internat dla uczniów.
Poza ZSOMS znajduje się tu jeszcze Przedszkole nr 3 im. Matki Polki.
Życie religijne
Na Starej Wśi znajduje się aktualnie jeden kościół oraz 2 cmentarze z czego jeden jest zamkniety dla pochówków.
Kościół św. Mikołaja
Znajduje się przy ul. Kozielskiej i Kościelnej. Jest jednym z największych kościołów w Raciborzu.W dokumentach biskupa wrocławskiego z 1296r. jest wzmianka o Mikołaju, czyli kościół musiał już istnieć wcześniej. W 1902r. skończył się remont kościoła, lecz w 1945r. na skutek wojny budynek był tak uszkodzony, że przez kilka miesięcy nie był zdatny do użytku. Naprawianie szkód powojennych skończyło dopiero w 1973r. Od tego momentu kościół stoi w prawie identycznym stanie.
Cmentarz Katolicki przy ul. Kozielskiej
Został założony w 1856r. Był cmentarzem parafialnym do roku 1911, lecz nie wystarczał on na tak dużą parafię, więc zdecydowano się na kupno tzw. Średniego pola, przy szosie do Głubczyc.
Cmentarz Katolicki przy ul. Głubczyckiej
W 1911r. przejął funkcje cmentarza parafialnego i zajmował on ponad 2 hektary. Dziesięć lat później wybudowany na nim został pomnik poległych w I Wojnie Światowej. Na podstawie pomnika umieszczono 2 różne cytaty z Pisma Świętego:
O wy wszyscy, którzy idziecie przez drogę, obaczcie a przypatrzcie się, jeźli jest boleść jako boleść moja.
Denke derer doch, Israel, die an ihren Wunden gestorben auf deinen Höhen.
(Pamiętaj, Izraelu, otych, którzy od ran zmarli na twoich wzgórzach.)
Na drugim planie znajduje się budowla w kształcie obramowania bramy. Na bocznych filarach umieszczono tablice z nazwiskami 300 poległych. Natomiast na złączeniu jest napisane Pro partia, czyli za ojczyznę. Autorem pomnika jest monachijski rzeźbiarz Otto Straub.
Cmentarz Żydowski w Raciborzu
Znajduje się przy ul. Fojcika. Został założony w 1817r. i był dostępny tylko dla izraelitów. Przez wojnę w 1941r. Żydów usunięto z Raciborza i przez to cmentarz przestał być używany. W 1973r. cmentarz został zlikwidowany.
Dom kultury "Strzecha"
Początkowo "Strzecha" była spółką budowlaną, która została zarejestrowana w 1909r. która znajdowała się przy ówczesnym Wielkim Przedmieściu 38. W okresie plebiscytu na Górnym Śląsku z marca 1921r. mieścił się tu polski komisariat plebiscytowy i komenda powstańców. Później miały tu siedziby liczne polskie organizacje i stowarzyszenia. W 1945r. budynek uległ zniszczeniom, lecz dzięki raciborskim spółdzieloniom pracy i pomocy społeczeństwa udało się go odbudować i w 1958r. oddać go do użytku jako spółdzielczy dom kultury Strzechy i należy do Raciborskiego Centrum Kultury.
Zajazd Biskupi
Został wybudowany w latach 1784-1787 w stylu klasycznym. Nakryty jest charakterystycznym polskim dachem łamanym. Do końca I połowy XX wieku służył jedynie jako dom mieszkalny, później jednak zamienił się w restaurację z noclegiem.
Pomnik Zgody
Historia powstania Pomnika Zgody zaczyna się w 1287r. kiedy biskup wrocławski Tomasz II i książę Henryk IV Prawy spotkali się przed bramami Raciborza, tu się pogodzili po 16-letnim konflikcie, a następnie weszli do kościoła św. Mikołaja. W miejscu spotkania zbudowano małą kapliczkę, w której został umieszczony obraz przedstawiający to zdarzenie. Kapliczka rozpadła się w 1780r. w XIX wieku przy Głubczyckiej postawionon dwukondygnacyjną kapliczkę słupową. W górnej kondygnacji ustawiono figurę św. Jana Nepomucena i kapliczkę nazwano Pomnikiem Zgody.
Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej w Raciborzu
Cmentarz poświęcony jest żołnierzom Armii Czerwonej, którzy polegli w 1945 roku w walkach w Raciborzu i okolicach. Śmierć w okolicach Raciborza poniosło wówczas około 1000 radzieckich żołnierzy. Ich groby otoczyli opieką członkowie działającego w Raciborzu od 8 października 1945 roku Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W 1946 roku towarzystwo wraz z Milicją Obywatelską założyło cmentarz żołnierzy radzieckich. Położony jest on w niewielkim parku nad Odrą, przy ulicy Reymonta.
Szpital Rejonowy w Raciborzu im. dr Józefa Rostka
Początki Szpitala Rejonowego w Raciborzu im. dr Józefa Rostka datuje się na koniec XIX wieku, kiedy to w roku 1885 rozpoczęła się budowa gmachu szpitalnego przy ulicy Bema. Szpital to kompleks trzech budynków, murowanych z czerwonej cegły, w stylu neogotyckim w swej zasadniczej bryle. W latach 1885–1897 wzniesiona została środkowa – główna część gmachu szpitala. W dalszej kolejności dobudowano skrzydła północne i południowe, aż wreszcie w roku 1910 zakończono budowę ostatniego dużego pawilonu ze skrzydłem południowym. Ponadto w strukturze Szpitala Rejonowego mieściły się dwa oddziały zamiejscowe – w Wojnowicach (Oddział Płuc i Gruźlicy) i w Krzanowicach (Oddział Wewnętrzny II). Ze względu na starzejący się budynek i zmieniające się wymogi sanitarne, po roku 1978 rozpoczęto budowę nowego szpitala przy ulicy Gamowskiej. Inicjatorką tego przedsięwzięcia była ówczesna dyrektor Szpitala – lek. med. Gizela Pawłowska. W zamyśle budowniczych, Szpital Rejonowy w Raciborzu w swej nowej siedzibie miał być placówką medyczną, z której usług korzystaliby pacjenci niemal z całego dawnego województwa katowickiego i opolskiego. Inwestycja budowy Szpitala w Raciborzu uznana została za inwestycję centralną i finansowana była ze środków budżetu państwa, a prace nadzorował samorząd gminny w Raciborzu. W swej początkowej fazie inwestycja postępowała szybko. W końcu lat 90-tych XX wieku przy ulicy Gamowskiej stanęła już cała bryła kompleksu szpitalnego. Zmieniająca się w kraju sytuacja polityczna, zmieniające się standardy życia po roku 1989 również wpłynęły na inwestycję budowy Szpitala w Raciborzu. Największa od stuleci powódź, jaka nawiedziła Racibórz w lipcu 1997 roku, także ma swoje miejsce w historii raciborskiego Szpitala. W szpitalu przy ulicy Bema zalane zostały piwnice, część kuchni, magazynów i pomieszczenia gospodarcze. Czyniono już przygotowania do ewakuacji pacjentów z oddziałów do nowego budynku szpitala przy Gamowskiej, gdzie – przypomnijmy – wciąż trwała budowa. Sytuacja jednak została na tyle opanowana, że nie było takiej konieczności. Szkody materialne, jakie jednak wyrządziła powódź w roku 1997, spowodowały przyspieszenie decyzji organów założycielskich o jak najszybszym ukończeniu działań inwestycyjnych na nowym obiekcie przy ul. Gamowskiej.
